ديدم يک نفر دارد ... در مي‌زند
پا شدم پرسيدم اين وقتِ شب ... يعني کيست!؟
در باز بود
از لاي در نور مي‌تابيد
نور ... بوي گُل مي‌داد
طعمِ ترانه داشت
داشت مي‌آمد
آمده بود
شبيهِ لمسِ آرامِ تشنگي مي‌نمود
آمد کنارِ قابِ خاليِ دريا
دمي به ماهِ پشتِ پنجره نگاه کرد
گفت برايت يک دست جامه‌ي کامل آورده‌ام
اما اهلِ آسمانِ ما سفارش کردند
دست از اندوهِ ديرسالِ خود بردار وُ
به علاقه‌ي زندگي برگرد...