جااانم!فاطمه سادات عزيزم...! تو حتما معلم خواهي شد!يک معلم بي همتا!و کلاس هاي ادبيات تو آرام جان خواهند بود! اونوقته ک ديگه يکي مث پوجان سردر وبش نمي نويسه؛ مدرسه جاي آنها ک ب دنبال تو بودند نبود...!