خواهر...
بعضي وقتا واقعني فکر مي کنم که الکي نبود که من و تو اتفاقي خواهر شديم!
باور کن!
انقد که شبيه هميم!
انقد که منم مدت هاست دارم به مردنم فکر مي کنم و کلي هم مدام براي مامان و اهل منزل سخنراني مي کنم...
چند روز پيش گلدون گل نرگسو برداشتم چسبوندم به صورتم
بعد مامان اينا که کلي صدام نکردن حواسم نبود؛ مامان گف چيکار مي کني؟
گفتم اخه مي گن مرگ مومن مث بو کردن گله... مي خواستم بميرم ببينم چجوريه!! (هه هه... مومن خواهر! اون روز تو حال رجا بودم!)
مامانم قبلنا مي گفت خدا نکنه مادر... نباشم من...
جديدنا مي گه حرف نزن سنا... شروع نکن...
اين دفعه که خنده و گريه و خشم با هم بهش دس داده بود! :دي!
مادره ديگه...
حتي خواهر... از خيابون رد شدنمون هم مث همه... منتها من تازگيا به ماشينايي که ميان فکر نمي کنم!
يني چند روز پيش انقد توو حال و هواي خودم و فکر و خيال هاي کودکانه ي خودم بودم يهو يه ماشيني بوووووووووق زد و خورد بهم!
افتادم زمين خواهر! پاهام داغون شد...
اينه که مي خوام بهت بگم زياد بهشون فکر نکن... فايده نداره! :دي!
تازه خواهرم...
منم چن وخ پيش به عموم گفتم دلم نمي خواد توو زلزله بميرم...
بعد عمو گفت از امام صادق (ع) روايت داريم که کسي که تو زلزله مي ميره يا غرق مي شه، شهيد محسوب مي شه...
مي دوني؟
چند وقته چشمامو مي بندم و مردنمو توو حالتاي مختلف تصور مي کنم...
مثلا توو آسانسور... چشامو مي بندم و تصور مي کنم که الان اسانسور از قرقره خارج مي شه و ميفته پايين و ... فاتحه...
يا اين که توو مترو فکر مي کنم واگن مترو روشن خاموش ميشه و يهو صداي کوبيده شدن مياد و .... تمام...
يا وقتي که دارم ميخوابم... چراغو که خاموش مي کنم... اطرافمو نگا مي کنم که حضرت عزرائيل اون طرفا نيست؟... و بعد چشامو مي بندم و تصور مي کنم که روحم داره از چشم ها و دماغم خارج مي شه...
و ساير مدل ها... :))
خواهر حتي بعضي آدمارو که ميبينم فکر مي کنم عزرائيل عزيزن!! :دي!
و خلاصه خواهر ما خيلي شبيه هميم...