چقدر من اين هم‌کلاسي و کودک درونش و سوالاي عجيبش رو دوست دارم...

چقدر آلبالو خوردنش رو دوست دارم...

چقدر رياضي حل کردنش رو دوست دارم (سر امتحان گروهي با هم بوديم، نمي‌دوني چقدر شاد بود و سرخوش)...

چقدر "بحث" کردن"هاش رو دوست دارم...

چقدر شاد بودنش در همه ي شرايطو دوست دارم...

چقدر کم نياوردنش رو دوست دارم...

چقدر اهميت ندادنش به حرف ديگرانو دوست دارم...

چقدر اعتماد به نفسشو دوست دارم...

چقدر مهربونياي ناگهانيش رو دوست دارم...

چقدر رک بودنشو دوست دارم...

و چقدر دوست دارم جاي اون باشم، مني که هيچ وقت از هيچ کدوم از اين صفات دوست داشتني و موهبت هاي بزرگ زندگي اون برخوردار نبوده‌م. چقدر زياد...