اونايي که گه‌گاه، شايد يکي يه صدي يا دويستي بده بهشون هم زندگيشونو يه جوري مي‌گذرونن؛ چه برسه به کسايي که کاور سازشون پر پول شده. يه فرق ديگه هم که اينا با گل‌فروش و چسب‌زخم‌فروش و اينا دارن اينه که اونا بخش زيادي از درآمد روزانه‌شونو صرف خريدن جنس براي فردا مي‌کنن و فقط سودش مي‌رسه بهشون؛ در حد ده هزار تومن. اما درآمد اين موزيسين‌ها شايد حتي قبل از ظهر هم برسه به بيش از ده هزار تومن. اگه دقت کني سر و وضعشون هم از بقيه بهتره. نمي‌گم پول‌دارن؛ ولي اونقدا هم که تو مي‌گي مفلوک نيستن ديگه. البته خدا نکنه کسي به اين وضع بيفته.

بعد هنر واسه چيه اگه هيچ کس قرار نيست بفهمدش؟

منم دوست دارم البته فلچه.