مهتاب اين پست اصن با اسم تو شروع مي شد .... اصن اين پستمو به خاطر اين نوشتم که چند روز پيش وقتي از صبح پا شدم داشتم با تو حرف مي زدم ....... مهتاب باورت نمي شه داشتم به طور کاملا ادبي انگار که دارم يه متن ادبي و کاملا محترمانه مي نوسم با تو حرف مي زدم . يعني تو خواب داشتم اينا رو به تو مي گفتم و بعد که پاشدم و داشتم برنامه ي مدرسه مو مي ذاشتم و بعد هم که داشتم منتوي مدرسه مو مي پوشيدم داشتم با تو درمورد حساسيت مي گفتم .....با اين جمله هم شروع مي شد: آه مهتاب جان ! چه کسي جز تو حال مرا مي فهمد ......آن قدر عاشقانه بود که که اگر اينجا مي نوشتم همه بهمان مي خنديدند .....مي خواستم تو اين پست اون رو بنويسم ......روياي صادقه اي که چند روز پيش ديديم ......اما خب ..... بيشتر طنز مي شد و عمق فاجعه رو کسي نمي فهميد ......آه مهتاب ..... واقعا اين روزا خوش حالم که تو منو خيلي خوب مي فهمي ..... منم جعبه دستمال کاغذي بردم مدرسه ..... ديگه اون قرص قوي ها هم جواب نمي ده ...