من هم نقاشم .

من هم نقش های زیبایی می کشم روی کاغذ سفید .

من هم رنگ می کنم احساساتم را و خیالم را .

من هم بلدم که خط بزنم . با نقطه کار کنم .

من نقاش خوبی هستم .

کافی است رنگ کلمات را برداری و . . .  

رنگ سیاه داریم تا سفید

غمناک هست تا شاد .

کلمات رنگارنگ را هم داریم که به درد نقاشی های شاد می خورد .

قلم قلم مو مانندت را هم بردای . مو ندارد . یک نوک دارد که تو با آن عشق می کنی موقع نوشتن .

کاغذت می تواند صفحه ی یادداشت جدید پارسی بلاگ باشد ، می تواند صفحه ی سفید کاغذ باشد یا نه اصلا می تواند صفحه ی زندگی باشد .

نگران نباش . رنگ هایت محدود نیستند . تو می توانی رنگ به رنگ . مدل به مدل . سیاه تا سفید را بپاشی روی صفحه ی زندگی ات .

خودت را غرق می کنی در رنگ کلمات و بعد بازی بازی می کنی .

من هم نقاشی می کنم . من هم نقاشم . بوم من شاید با تمام بوم های نقاشان دیگر فرق کند . چه فرقی می کند بوم پارچه ای یا صفحه پارسی بلاگ .

نقاشی را با تمام وجود دوست دارم . نه آن نقاشی را . این نقاشی را . قلمی بدون مو . رنگ هایی نا محدود . و یک صفحه ی مجازی .

زندگی قشنگ می شود با رها شدن در استخر کلمات رنگارنگ . کلمات را دوست دارم . خیلی زیاد . شاید اندازه ی خیالتم .

خیالاتم و احساساتم بدون رنگ کلمات معنی نمی دهند . باید یکی باشد تا خیال های عجیب و غریب مرا روی صفحه نقش بزند .

نقاشی این دفعه ام خوب است ؟

نگاهش کن .  . . . .