پیروز مندانه آخرین قطعه ی پازل را گذاشت .

بلند شد .

به قاب پازلی اش که ریز ریز کنار هم چیده شده بود نگاه کرد .

از ته دل خوش حال بود . 

حالا از آن همه در هم ریختگی قطعه های گیج ؛ تصویر طلوع آفتاب به خوبی خود نمایی می کرد . 

@@@@@@@

اول قطعه های پرتو های نور را برداشت .

بعد یک به یک قطعه های چمن زار را که انگار جان گرفته بود از نور آفتاب پازلی ، خراب کرد .

بعد هم یک دفعه آسمان آبی را به هم ریخت .

قطعه ها دوباره گیج شدند .

دست هایش را گرفت جلوی ابر چشمانش .

قطعه های آسمان بارانی شده بودند  . . . 

و چمن زار این بار دیگر از باران شور آن ابر ها خیس شده بود .

ولی آفتاب هنوز صبورانه می تابید .