بنشینی یک گوشه از همین دنیای کروی شکل بی انتها . نه روی شعاع و قطر  و خط های هندسی اش نه . بنشینی گوشه اش ، که می دانی کنجی ندارد انگار این دور باطل  .

می چرخد به دور خودش مثل یک دلقک مست که برایش چرخیدن نان شب حساب می شود و اگر نچرخد چه کند این بی نوا ؟

بنشینی دور از هر عروسکی و عروسک گردانی . بنشینی جایی که نه صدایی بشنوی ، نه  نوری چشم های خسته  ات را بزند و نه بوی مرداری مشامت را آزار بدهد .

فقط تو باشی و آن که آن بالاست و تو را دارد انگار ؛ و یا تو بی او زجر کش می شوی در این چرخ گردان بی ستاره . 

نگاه کنی . بنشینی و پاهایت را در بغلت جمع کنی و فقط سِیر کنی این بی نوای ناگزیر را .

بنشینی و بلند بلند بخندی تا صدایت را بشنوند همه ی آن خیمه شب باز هایی که می دانند تو اهل بازی و معرکه نیستی و نبوده ای . بلند بلند و مضحکه وار بخندی به تمام خستگی هایی

که گاهی زانو هایت را خم می کنند و دست هایت را غمگین . و آن همه بیماری و سردی را نشان بدهی به آن که تو را دارد یا نه ؛  فقط تو او را داری .

با هم بخندید . با هم بخندید به تنها موجوداتی که می توانند خود ، خود را فریب دهند . مسخره کنید تمام دروغ هایی را که روزی بی صدا تخریب می کنند . بی صدا تر از فریادِ‌ سکوت .

بی صدا تر از صدای هشدار . بی نوا تر از صداقت .

پاهایت را از لبه ی این کره ی خاکی گردان اویزن کنی و مسخره کنی هر آن چیزی را که این روز ها چشم هایت را می زند و نمی گذارد دستت را ــ بی هیچ ترسی ــ بلند کنی .

بخندی به تمام نردبان های دروغینی  که به تو خندیدند بعد از ان که هبوط کردی روی تشنه ای که فکر می کند میراب است .

آخ ؛‌ نه عزیز دل خدا !

استوار باش که این دنیا هنوز می چرخد و تو باید بخندی به چرخش مسخره اش ، که گاهی هضم می کند تمام خوبی ها را و گاهی فریبت می دهد بی هیچ فریب کاری .

بخند به  . . .  بچرخ تا بچرخیم هایی که همان فریب است برای تو .

بخند . آخر خدا فقط لبخند تو را دارد و شاید تو بی لبخند او زجر کش می شوی در این چرخ گردان بی ستاره  . . .

پینوشت : دیگر فرشته ها هم خسته شدند از صبر سجده های عشقت .

                           تولدت مبارک امام تواضع و عشق !

یا سجاد . . .