بعضی وقت ها آنقدر ناتوانی که هیچ چیز را نمی توانی حتی درست بیان کنی.

تو ناتوانی . . .

وگرنه میتوانستی دلتنگی های من را بلند فرایاد بزنی . . . .

تو ناتوانی . . . . .

و تو عجیب در محاصره ی من . . . . .

من تو را به وجود می آورم . . . من با ذهنم . . . من با دستم. 

گاهی اینقدر ناتوانی که هیچ کس حتی مفهومت را درک نمی کنند. . .

و گاهی. . .

آن قدر پر قدرت که همه در عجبند که کیست خالق تو ؟

همه به خالقت فکر می کنند و تو. باز فراموش می شوی . . .

من خالق تو ام. .. .

و جان تو در ذهن و فکر من.

کافی است حتی لحظه ای به تو فکر نکنم . . .

و آن وقت تو به وجود نخواهی امد . . . .

پس مغرور نباش. . . .

به خودت نبال . . . .

من می توانم تو را به بد ترین شکل خلق کنم . . . .

من خالق تو ام. . .

خالق کلمات. . .

من هستم که فکر می کنم. . . .و از میان کلاف پیچیده  ی حروف. . . .تو را حرف به حرف و شاید رشته به رشته . . . .خلق می کنم. . ..

آهای ای کلمه. .. .

تو کلم ای به علاوه ی ه  بیشتر برای من نیستی. . . .

من هستم که به تو جان می بخشم.

من.

یا علی