فکر می کنم ننوشتن یک چیز که خیلی دلت می خواهد بنویسی هم یک جور مبارزه با نفس زورگوی درونمان است . 

هوم ؟ 

تمام کلمات پستی که پاک شد تقدیم به نفس زورگوی بی تربیتم .. که خودخواه ، لجباز، یک دنده و بسیار مغرور و دوست نداشتنی است . 

تمام کلمات پستی که دو ساعت نوشتم و بعد پاکش کردم  تقدیم لحظه لحظه ی حرص خوردنش .

تقدیم لحظه ای که داغ می کند از این که چیزی مطابق میلش انجام نشده .

 تقدیم به مخاطب عزیزم . 

نفس گرامی !

که گاهی عاصی ام می کند . 

تقدیم به لحظه لحظه ی چزانده شدنش ... 

از طرف صاحبش ... 

که نسبت به او علم حضوری دارد نه حصولی.  

پس به او بگویید حواسش به خودش باشد که حواسم به او هست . 

حواسم به لحظه لحظه ی پررو بازی هایش هست . 

چون بی واسطه می شناسمش . 

نفس زورگوی بی تربیتم!

یا علی