سرباز ها عاشق می شوند... - کاش که با هم باشیم

کاش که با هم باشیم
آخرین مطالب مَحرَم حرم فراری پینوشت مردگی آفتاب فاعرض عنهم... مرد لینک دوستان اقلیم احساس پلی کوثر قیچی هدی موج اف ام نرگس سامع سوم نقل و نبات آدم باطله ها طرح واژه عمه ساقی زینب سادات بهار نارنج ( مریم روستا ) نجمه محمد رضا ترکی راحیل مستی با جرعه ای شعر طنین طهورا ...چند قـــــــدم تا برای خاطر آیه ها بهترین شعر هایی که خواندم دکمه عصفور ، حکایت یک جوان بالدار زمانه دیگر زمانه ی مجنون ها نیست سمیرا عارفه تسنیم نرگسااانه عبدو فاطمه سادات ستوده ما همان ورپریدگان اولیه هستیم بی یار ضحی شعر نو سارا شعر صدرا زینب مجنون قالب وبلاگ پیوندهای روزانه تلخندک تریبون مستضعفین قاسم صرافان بیان معنوی هیات میثاق با شهدا ناز و نیاز مصاف حسن عباسی باشگاه خبرنگاران جوان حسینیه ی دل نقاش فقیر سایت شهید آوینی حضرت آقا چند پیکسل کتاب مبارز کلیپ قالب وبلاگ	سرباز ها عاشق می شوند... سرباز ها همیشه سربازند و فرمانده ها همیشه فرمانده... سرباز ها هیچ ادعایی ندارند.سرباز ها پشت سنگر دنبال غنیمت نیستند. دنبال مقام و موقعیت نیستند. سرباز ها تمام مدت نگهبانیشان در سنگر یک تصویر تمام ذهنشان را پر کرده است. سرباز ها گریه نمی کنند. سرباز ها بهانه نمی گیرند. سرباز ها نمی خوابند یا نمی میرند.. سرباز ها نفسشان به نفس فرمانده بسته است. سرباز ها غذا نمی خواهند. آب نمی خواهند.سرباز ها لباس خوب، کفش خوب،سنگر گرم و راحت نمی خواهند. سرباز ها فقط یک چیز را می خواهند: فرمانده سرباز ها فقط دوست دارند فرمانده شان هر شب به سنگرشان سر بزند و حالشان را بپرسد. سرباز ها شب ها باید فرمانده را ببیند تا هشیار باشند. باید مدام عکس فرمانده توی جیب پیرهن شان باشد درست روی قلبشان تا آرام بگیرند. سرباز ها دوست دارند اصلا فرمانده شان توی سنگر گرم و راحت بنشیند و فقط فرمان بدهد. سرباز ها دوست ندارند فرمانده شان را با لباس سفید بیمارستان ببینند. سرباز ها اگر فرمانده شان را با لباس سفید روی تخت بیمارستان دیدند هیچ وقت بغض نمی کنند. چون دشمن می بیند، می خندد و دشمن وقتی بخندد یعنی سرباز باید تا ابد گریه کند. سرباز ها دوست دارند فرمانده شان همیشه در قاب دوربین بخندد حتی اگر رنگش پریده باشد. حتی اگر موهایش به هم ریخته باشد. حتی اگر حال صحبت نداشته باشد. مهم نیست رنگ فرمانده پریده باشد. مهم این است که او هنوز هم یادش هست که با یک لبخند می شود یک عالمه سرباز را سرپا نگه داشت. سرباز ها سربازند و فرمانده ها فرمانده. سرباز ها ذکر شب هایشان دعا برا فرمانده است و فرمانده ها ذکر شب و روزشان دعا برای سرباز ها. سرباز ها قوت و نیرویشان قوت و نیروی فرماندشان است و فرمانده ها قوت و نیروشان، قوت و نیروی سرباز ها . سرباز ها هیچ وقت به سنگر پشت نمی کنند و فرمانده ها هم هیچ وقت سربازهایشان را تنها نمی گذارند . این یک قانون است که فرمانده ها زود حالشان خوب می شود. فرمانده ها دوباره بر می گردند و برای سربازهایشان قصه می گویند. قصه ی عدالت، قصه ی صلح، قصه ی عشق ... قصه هایی که قرار است با دستان خودشان به واقعیت تبدیلش کنند. سرباز با فرمانده ی مهربانش. فرمانده با فرمانده ی مهربان ترش ... و دشمنانی که نمی دانند اینجا جمهوری اسلامی ایران است. کشوری که رهبرش از روی تخت بیمارستان با یک لبخند یک عالمه سرباز را اداره می کند. و دشمنانی که هرگز عاشق نمی شوند... یا صاحب الزمان [ چهارشنبه 93/6/19 ] [ 1:53 صبح ] [ فلفل ] [ نظرات () ] .: Weblog Themes By themzha :.	درباره وبلاگ موضوعات وب آرشیو مطالب اردیبهشت 91 خرداد 91 تیر 91 مرداد 91 شهریور 91 مهر 91 آبان 91 آذر 91 دی 91 بهمن 91 اسفند 91 فروردین 92 اردیبهشت 92 خرداد 92 تیر 92 مرداد 92 شهریور 92 مهر 92 آبان 92 آذر 92 دی 92 بهمن 92 اسفند 92 فروردین 93 اردیبهشت 93 خرداد 93 تیر 93 مرداد 93 شهریور 93 مهر 93 آبان 93 بهار89 تابستان89 پاییز 89 زمستان 89 بهار 90 تابستان 90 پاییز 90 زمستان 90 بهار 91 پاییز 93 زمستان 93 بهار 94 امکانات وب بازدید امروز: 121 بازدید دیروز: 227 کل بازدیدها: 395495
[قالب وبلاگ : تمزها] [Weblog Themes By : themzha.com]