خدایا هیچ بلایی سنگین تر و سهگین تر از این نیست

که امسال موقع شنیدن صدای قهقه ی کلاغ ها و شماره کردن برگ های خشک حیاط

موقع پاییز

دقیقا در اوج پاییز

همه ی این نشانه ها  باشد جز بارن . . . .

خدایا عذابی بالا تر از این برای ما خاک گرفته ها نیست که امسال رطوبت باران  را در ریه هامان نریزیم . . . .

و هیچ عهدی بسته نشود برای بارانی  بودن . . . .

آنگاه به جای گریه ی ابر ها شاید این چتر ها باشند که در غم فراغ معشوقه ی قدیمیشان  اشک بریزند . . .

هیچ عذابی دردناک تر از این نیست . . . . که صبح ها تو بدانی پاییز است و اواسط مهر ،  ولی دریغ از  یک قطره باران

آن وقت دیگر نمی دانی که چطور بدون باران خودت را بتکانی تا این خاک عظیم یک ساله از روی لباست برود . . .

در آغوش کدام قطرات خود را رها کنی تا شاید کمی گونه های توهم بعد از این گرد و غبار سالانه خیس شود . . .

خدایا ما که از اهالی گرد و غبار هستیم دیگر طاقت این عذاب سهمگین را نداریم . . .

فقط و فقط تویی که می دانی چطور گریه ی ابر ها را در آوری . . . . . تا شاید ما  گرد و خاکی ها را تمیز کنند.

ما دیگر طاقت دوری از باران را نداریم . . . .

 بارانی ترین بارانی ها !!!!!!!

به ابر ها سلام ما را  برسان و بگو ما منتظریم . . . .

منتظر . . .

یا مهدی